“เอี๊ยะอฺติกาฟสิบวันสุดท้ายของเดือนรอมฎอน”

“เอี๊ยะอฺติกาฟสิบวันสุดท้ายของเดือนรอมฎอน”

โดย W.Erfan

                การปฏิบัติตามซุนนะฮฺของท่านรอซูลุลลอฮฺ ศ็อลฯ (ทั้งด้านรูปแบบ วิธีการ และกำหนดการการปฏิบัติ) ถือเป็นเงื่อนไขหลักของการตอบรับอาม้าลอิบาดาตจากพระองค์อัลลอฮฺ ซ.บ. ควบคู่ไปกับการตั้งจิตและเจตนาที่บริสุทธิ์ใจเพื่อพระองค์อัลลอฮฺเพียงองค์เดียว เพราะหากปราศจากความถูกต้องตามแบบอย่างของท่านรอซูลุลลอฮฺ (แม้ว่าจะเกิดจากใจที่บริสุทธิ์) แล้วไซร้ การงานนั้นจะถูกปฏิเสธโดยสิ้นเชิง

                รอมฎอนของท่านรอซูลุลลอฮฺ ศ็อลฯ ก็เช่นเดียวกัน เป็นเดือนที่ประกอบด้วยกำหนดการหลักคือศิยาม (การถือศิลอด) กิยาม (การละหมาดตะรอเวี๊ยะฮฺ) และการเอี๊ยะอฺติกาฟในสิบวันสุดท้ายของเดือน โดยเฉพาะอย่างยิ่งศิยามและการเอ๊ยะอฺติกาฟ นับว่าเป็นกำหนดการหลักตลอดช่วงรอมฎอนของท่านรอซูลุลลอฮฺ ศ็อลฯ ซึ่งท่านไม่เคยละทิ้งศิยามและการเอี๊ยะอฺติกาฟในทุกๆ เดือนรอมฎอนตลอดช่วงชีวิตของท่าน ส่วนการละหมาดกิยาม หรือตะรอเวี๊ยะฮฺ ท่านเคยละทิ้งละหมาดแบบญะมาอะฮฺ เนื่องจากกลัวว่ามันจะถูกกำหนดให้เป็นวาญิบแก่ประชาชาติของท่าน ดังนั้น บรรดาอิหม่ามมัซฮับทั้งสี่จึงมีมติเป็นเอกฉันท์ว่า การเอี๊ยะอฺติกาฟสิบวันสุดท้ายของเดือนรอมฎอนเป็น “สุนัตมุอักกะดะฮฺ” หมายถึง สุนัตที่เน้นหนักและส่งเสริมให้กระทำเป็นอย่างยิ่ง ด้วยเหตุนี้ จึงไม่มีสาเหตุใดอีกแล้วที่จะทำให้ประชาชาติมุฮัมมัดไม่ให้ความสำคัญกับการเอี๊ยะอฺติกาฟหรืออ้างว่าไม่ทราบเกี่ยวกับหุก่มของเอี๊ยะติกาฟ

                ปัจจุบัน ประชาชาติมุฮัมมัด(ซ.ล.) ต่างได้ทราบและเข้าใจถึงซุนนะฮฺการเอี๊ยะอฺติกาฟของท่านรอซูลุลลอฮฺ ศ็อลฯ และได้ถูกปฏิบัติด้วยความอิคลาสและจริงจังในมัสยิดต่างๆ จำนวนนับพันมัสยิดในประเทศเรา เนื่องจากเอี๊ยะอฺติกาฟเป็นข้อบ่งชี้หนึ่งถึงการตอบรับของอัลลอฮฺ ซ.บ. ต่ออิบาดะฮฺศิยามและกิยามในยี่สิบวันก่อนหน้านั้น เอี๊ยะอฺติกาฟเป็นอิบาดะฮฺที่สุดยอดแห่งการชี้นำของรอมฎอนสู่การเพิ่มพูนการตั๊กวาในจิตใจ การปลดปล่อยจากไฟนรก ความประเสริฐของค่ำคืนอัลก็อดรฺ และการขวนขวายสถานะที่สูงส่งในสวนสวรรค์ โดยมุ่งหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะสามารถอยู่ร่วมกับท่านรอซูลุลลอฮฺ ศ็อลฯ ในฐานะผู้ก่อตั้ง “โรงเรียนรอมฎอน” ด้วยกำหนดการต่างๆ ที่ปิดท้ายด้วยการเอี๊ยะอฺติกาฟในสิบวันสุดท้ายของเดือนรอมฎอน โดยวิธีการ คือ ชายหรือหญิงคนหนึ่งเข้าเอี๊ยะอฺติกาฟในมัสยิด เริ่มตั้งแต่เย็นวันที่ยี่สิบรอมฎอนจนกระทั่งคืนสุดท้ายของรอมฎอนหรือเช้าวันอีฎิลฟิฏรฺ จำนวนเก้าหรือสิบวันและคืน โดยตั้งเจตนาในใจว่า “ฉันจะเอี๊ยะอฺติกาฟในสิบวันสุดท้ายของรอมฎอนเพื่ออัลลอฮฺ ซ.บ. ตามซุนนะฮฺของท่านรอซูลุลลอฮฺ ศ็อลฯ หลังจากนั้น ให้พำนักอยู่ในมัสยิดตลอดทั้งวันและคืน ไม่อนุญาตให้ออกนอกบริเวณมัสยิดนอกจากเมื่อมีความจำเป็นที่ชารีอะฮฺอนุโลมเท่านั้น เช่น ออกไปทำธุระในห้องน้ำ ทานอาหาร และอื่นๆ และกำหนดการที่นับว่าประเสริฐที่สุดในช่วงเอี๊ยะอฺติกาฟคือ การละหมาดด้วยจิตใจที่คุชูอฺ ทั้งที่เป็นวาญิบและสุนัต การอ่านอัลกุรอานอย่างตรึกตรอง การกล่าวอิสติฆฟาร การเตาบัตต่ออัลลอฮฺให้มากๆ และมีความอิคลาศในการขอดุอาต่อพระองค์ โดยเฉพาะ ดุอาเพื่อขอให้ปลอดภัยบนโลกนี้และวันอาคีเราะฮฺ และปลดปล่อยจากไฟนรก